Ankara’nın göbeğinde…
Bu ülkenin başkentinde…
Günde milyonlarca insanın yaşadığı, devletin kalbinin attığı şehirde…
Bir çocuk, hem de engelli bir çocuk, bir güvercin kümesinde bulunuyor!
Bu nasıl bir utançtır?
Bu nasıl bir çürümüşlüktür?
Ve en önemlisi: Bu nasıl bir sessizliktir?
Olay ortaya çıkınca herkes şaşırdı, herkes şoke oldu.
Ama ben başka bir şeyi merak ediyorum:
❗ Muhtar nerede?
Bu çocuk yıllarca o mahallede yaşadı.
Her sokaktan geçildi, her ev bilindi…
Ama bir çocuk, bir güvercin kümesinde büyürken kimse bir “dur” mu demedi?
❗ Sağlık ocağındaki doktor nerede?
Bu çocuğun kontrolü, takibi, muayenesi yok mu?
Engelli raporu var mı, yok mu?
Varsa kimin kapısına teslim edildi?
Yoksa nasıl yok?
Devletin sağlık sistemi bu çocuğu hiç mi görmedi?
❗ Okul nerede?
Bu çocuk 11 yaşında!
Kimse “Bu evde bir çocuk var, okulda yok, neden yok?” diye sormadı mı?
Okul müdürü, öğretmen, rehberlik servisi…
Bir tek kişi mi fark etmedi?
❗ Komşular nerede?
O kümes kokmadı mı?
O çocuğun sesi duyulmadı mı?
Yıllarca bir çocuğun yerde sürünmesine nasıl göz yumuldu?
Bu mesele yalnızca bir ailenin çöküşü değil…
Bu mesele yalnızca bir amcanın vicdansızlığı da değil…
Bu olay toplumsal bir iflas belgesidir.
Biz nerede yanlış yaptık?
Neden görmüyoruz?
Neden duymuyoruz?
Neden susuyoruz?
Her yerde sosyal medya…
Her yerde kameralar…
Her yerde milyonlarca “fikir”…
Ama bir güvercin kümesinde yaşayan çocuk fark edilmiyor!
Bugün çocuğu devlet aldı, tamam…
Peki yarın?
Bu ülkede kaç çocuk görünmez?
Kaçı istismara uğrar, kaçı aç yatar, kaçı sesini çıkaramaz?
Biz, Türk milleti olarak geçmişte öksüzü, yetimi, düşkünü korumayı şeref sayan bir millet değil miydik?
Töremiz;
Kuran’ın hikmeti;
Atalarımızın buyruğu bize ne der?
“Mazlumu koru!”
Peki biz ne yaptık?
Çocuğu korumadık…
Anayı korumadık…
Aileyi korumadık…
Toplumu koruyamadık.
Bu olay bir utançtır.
Ama daha büyük utanç,
bu çocuğun yıllarca fark edilmemesidir.
Bugün soru açık ve sert:
NEREDESİN TÜRK’ÜN VİCDANI?
NEREDESİN MERHAMET?
NEREDESİN KONTROL MEKANİZMASI?
Devlet görevlisi de, mahalle muhtarı da, sağlık sistemi de, eğitim sistemi de bu sorunun cevabını vermek zorundadır.
Bir çocuk daha kümeslerde çürümemeli.
Bir çocuk daha karanlığa terk edilmemeli.
Çünkü unutmayalım:
Bir milletin gerçek gücü ordusunda değil, evlatlarını koruma iradesinde saklıdır.
Gökalp Şentürk
Strateji Uzmanı,
Gazeteci, Yazar
Yorumlar
Kalan Karakter: