Geçmişte annemin şiirini, babamı dinlemeyip yayınladım. Bir kadın hayatında istediği bir şeyi yapsın ve annemdeki şairliği görünür kılsın istedim. Yayınladıktan sonra annem birden hastalandı, birdenbire dünyamız değişti. Bu üç ay nasıl geçti bilmiyorum. "Annem iyileşse de ameliyattan sonra bana baksa" diye beklerken, ben festival arifesinde annemle hastanede kaldım. Sabahlar bir türlü olmadı. Hayatımda hiç bu kadar sarılacak bir omuzun eksikliğini hissetmemiştim.
Ne akraba vardı ne kardeş... Kadın kollarında onca emek verdiğim hiçbir kadın o an yanımda yoktu; çünkü çok duyulsun istememiştim. Dost olanlar da zaten festivalin sıkıntılarına gömülmüşlerdi. Hayatım hep emek emek çalışıp son dakika golleriyle, hayal kırıklıklarıyla geçti. Özel veya tüzel, neye üzüldüysem hepsi hayal kırıklığını kaldıramayışımdandı. Canımı bile düşünmeden emanet ettiğim kuzenlerim, akrabalarım... Hiçbiri ortada yoktu.
Bir yanda incir çekirdeğini doldurmayan hikayeler, bir yanda onuru yerle bir eden eylemler... Kimi, neyi affedeceğini bilemiyor insan. Okul çocuklarını zehirden korumak için canını, rızkını hiçe sayıp aldığın cevabın hayal kırıklığı mı? Evlenmedim diye altınlarımın üstüne yatan, domuz eti yemekten korkup kul hakkı yemekten korkmayanların haksızlığı mı? Herkese ve her şeye rağmen; bütün söylenenleri dinlemeyip arkasını önünü toplayıp sırtında taşıdıklarının ihaneti mi? Yetiştirdiğin, emek verdiğin onca yüreğin söylediği o ağır söz mü: "Yapmasaydın!"
Allah bugün "Affet kulum," diyor. "Bütün yaşatılan ne varsa affet. Affet ki günahlarını bağışlayayım."
Bir kalbimi yokluyorum, bir gözlerimden akan yaşları... Bir beynimden geçen, gözümün önünde dönen hatıraları yokluyorum. Yutkunuyorum, yutkunuyorum; yürek ağır geliyor. Sırtımdaki hançerler öyle can acıtıyor ki her birinin bir hayal kırıklığı, bir güvensizliği, bir sızısı var. Neden benim içim bu kadar acıyor ve kucaklayıp bir kenara atamıyorum? Nefsini zorlayan nedir bu kadar?
Allah, "Kulum, mükafatını ben vereceğim," diyor. "Toprağın altında ağlattığın kadar ağlayacaksın, kırdığın kadar kırılacaksın, incittiğin kadar incineceksin." O'nun azabı yeri göğü inletecek kadar ağır ve çetin olacak. Sen milyonları versen Allah’a bu kadar yaklaşabilir misin? "Ben kırık kalplerdeyim," diyen Yaradan seni görmez mi sanırsın?
Sonra "Tövbe," diyorum. Ne söz verdin Yaradan’a? Sana kötülük yapsalar da asla kalbini karartmayacaksın ve iyilik yolunda koşup herkese öncü, lider olacaksın. Ömrünü iyi bir insan olmak için harcamadın mı? Allah yolunda iyiliğe harcanan zaman ve gözyaşı kârdadır.
Nefsini öldür Nur, nefsini öldür! Allah istemese seni hiç kimse yoramazdı. Annen nefes alıyor, sen nefes alıyorsun ve sana ihtiyacı olan yüzlerce insan var. Senin imanın, inancın çok güçlü. Allah’ın dalına sarıl ve kalk ayağa; doğrul, yoluna bak.
Affet ki yolun açılsın,
Affet ki yüreğin karalar bağlamasın,
Affet ki sana kötülük yapanları Rabbin karşılasın,
Affet ki iyilerle birlikte olasın,
Affet ki bütün planlar ayaklarına dolansın,
Affet ki mümin kalasın,
Affet ki insan olasın,
Affet ki düşmanını pişmanlık sarsın,
Affet ki Rabbinle kârda kalasın...
Bu günün yüzü suyu hürmetine Rabbim hastalarımıza acil şifalar versin. Hakkımızda en hayırlısını, en kolayından versin. Rabbim tüm kötü yüreklileri ıslah eylesin...
Nur Delice
Yorumlar
Kalan Karakter: