ER-RAHMÂN CELLE CELÂLÜHÛ?

Ezelde bütün yaratılmışlar hakkında hayr ve rahmet irade buyuran, sevdiğini, sevmediğini ayırd etmeyerek bütün mahlûkatına sayısız nimetler veren…
“Göklerde ve yerde olan herkes istisnasız kul olarak Rahmân’a gelecektir..” (Meryem/93).. “O gün, Rahmân’ın izin verdiği ve sözünden hoşlandığından başkasının şefaati fayda vermez..” (Tâhâ/109)..
Efendimiz (S.A.V.), Allah-û Teâlâ’nın rahmetini şöyle anlatır: “Şüphesiz Allah’ın yüz rahmeti vardır. İşte onlardan bir rahmet vardır ki mahlûkat kendi aralarında birbirlerine onunla acırlar. Doksan dokuzu kıyamet günü içindir.”
Rahmet-i Rahmaniyye, hiçbir âmelin şart koşulmadığı ve tâ başlangıç da bahşedilen İlâhî Rahmettir ki; mü’mini de kâfiri de, çalışanı da çalışmayanı da kapsamaktadır. Başlangıçta var olma bu rahmetin eseridir.. Tüm kâinat, özellikle de yeryüzü rahmetle yoğrulmuştur. Her bir canlı, dünyaya gelmeden önce ve dahi canlılığın ilk basamağına adım attığı andan itibaren bu rahmet ve keremin avucu içine alınıyor ve adım adım bu rahmet ve keremi solukluyor… Acizliği, zayıflığı ve hiçliği oranında bu rahmet ve keremden daha çok pay alıyor. HER BİR VARLIK ÜZERİNDE BİR RAHMET TECELLİSİ GÖZE ÇARPMAKLA BERABER, GÜÇSÜZLÜK VE İHTİYACIN ARTMASI ORANINDA ÜZERİNDEKİ BU RAHMET TECELLİSİ DAHA DA PARLIYOR…
Allah (C.C.), tüm bu rahmetleri elinde bulunduran, onların gerçek ve biricik sahibi olan Rahmân’dır.. Eğer ki; Allah, Rahmân ve Rahîm isimleri, rahmet damlaları gibi kişinin kalbini yumuşatamıyorsa, o zikirden faydalanmıyor demektir. ÇÜNKÜ İMAN, BİR RAHMETTİR; Zirâ kâinatı insanın emrine veren O C.C. bunca nimetlerine karşılık kulundan sadece halis bir şükür ile saf ve ciddi bir hürmet beklemektedir…
YÂ RAHMÂN! EY RAHMET VE KEREM HAZİNESİ TÜKENMEYEN! EY KENDİSİNDEN HİÇBİR ŞEKİLDE ÜMİD KESİLMEYEN! EY YALNIZCA KENDİSİNDEN İSTENİLEN! EY İSTENİLMEYE LAYIK OLAN VE YALNIZCA KENDİSİNDEN YARDIM DİLENİLEN! TEVBELERİMİZİ KABUL EDEREK KALBLERİMİZİ YENİDEN DİRİLT…
Rabbim mahçup etmesin… Yoldaki Doksan Dokuz Anahtar”