Suriyeliler kendi ülkelerinden kaçıyor.

Beş değil, on değil, yüz değil, bin değil, milyon değil tam 7 milyon Suriyeli ülkesinden kaçtı. Daha da 4 milyonu İdlib'den sürülmek isteniyor. Yani onlara 'siz de gidin, defolun' deniyor. Bu rakam ülke nüfusunun yarısından fazla.

Neden kaçıyorlar ne olmuş orada.

Ülkeleri istila edilmiş de yabancı ordulardan mı kaçıyor?
Kıtlık çıkmış da açlık yüzünden mi kaçıyor?
Salgın hastalık var da ondan mı kaçıyor.
Deprem olmuş evleri barkları yerle yeksan olmuş da çaresizlikten mi kaçıyor?
Bunların hiç biri.
Suriyeliler kendi devletinin zulmünden kaçıyor.
Kendi ordusunun katliamından kaçıyor.
Balkanlardaki Türkler o topraklar kaybedilince son kalan sığınma yeri Anadolu'ya kaçtılar. Ama düşmandan kaçtılar. Benim anne tarafım da 93 harbinde Ruslardan kaçıp gelmişler Balıkesir'e.
Büyükannem (yani anneannemin annesi) 7 yaşında imiş geldiklerinde.

Bu anlaşılabilir bir şey; düşman eline düşmemek için kaçıyorsun. Ama Suriyeliler kendi devletinden, kendi ordusundan kaçıyor. Tersi olması gerekmiyor mu? Kendi ordusu gelince bayram yapmaları gerekmez mi?
Bakın Anadolu'da Yunan işgaline uğramış hemen her kentin, her kasaba ve köyün kurtuluş günü vardır. Yani işgalden kurtuldukları için o günü bayram ederler.

Suriyeliler kendi orduları gelmesin, Türk ordusu gelsin diye dua ediyor.
Neden?
Çünkü devleti yöneten iktidarı zorla ele geçirmiş despotik bir yönetim ve bu yönetim tarafından 'atanmış' bir devlet başkanı var.
Diktatörlük mü dediniz?
Erdoğan'a diktatör deyip de Esad'ı savunmak da bir başka akla ziyan iş. Kim inanır sizin demokratlığınıza. Sizi gidi mezhepçiler sizi...
Haber; Firuz Türker