EL-MELİK CELLE CELÂLÜHÛ?

Bütün kâinatın sahibi mutlak mânâda hükümdarı…
Allah (C.C.), mülkün, hükümranlığın mutlak sahibidir. Dünya ve ahiretin hükümranlığı yalnız O’na aittir. Diğer bütün saltanatlar, hükümranlıklar geçici birer gölge ve mecazi birer otoritedir…
En muhteşem bir ülkeden hadsiz derecede daha intizamlı, daha bakımlı ve kanunları daha adilane yürüyen şu âlem, elbette sahipsiz ve maliksiz değildir. Bütün yaratılanlar; Allah’ın hem mülkü, hem kulları ve hem de mülkünde çalışan memurlarıdır. O’nun saltanatı ezelden ebede kadar mevcud ve bakîdir. Yaratma ve inşâsında hiçbir nesneyi kendi arzusuna bırakmamış, her şeyi mutlak iradesi ile dilediği gibi yaratmıştır. O’nun hiçbir yardımcıya, vezire, vekile ve vâsıtaya ihtiyacı da yoktur. Her ne dilerse KENDİ KUDRETİYLE yapar. Hiçbir iradesi yerine gelmemiş olmaz…
“Resûlüm De ki: Mülkün gerçek sahibi olan Allahım! Sen mülkü dilediğine verirsin ve mülkü dilediğinden geri alırsın. Dilediğini yüceltir, dilediğini de alçaltırsın. Her türlü iyilik Senin elindedir. Gerçekten Sen her şeye Kâdirsin. Geceyi gündüze katar, gündüzü de geceye katarsın. Ölüden diriyi çıkarır, diriden de ölüyü çıkarırsın. Dilediğine de sayısız rızık verirsin…” (Âl-i İmrân)..
Yaratılmış her şeyin bir kanunlar manzumesi ile idare olduğunu; hem öyle bir idare ki, tek bir Kürsî’den geliyor emirler ve tek muhteşem bir Kudret Eli’nin damgasını, mührünü taşıyor her şey ve her olay… İşlerin içine asla ikinci bir el karıştırılmıyor. Bilebildiğimiz, ilimle ulaşabildiğimiz âlemlerden, bilemediğimiz ancak hislerimizle algılayabildiğimiz âlemlere kadar bu böyle…
YÂ MELİK! EY BEDEN MÜLKÜMÜN, AKIL MÜLKÜMÜN VE YÜREĞİMİN MÂLİKİ OLAN YÜCE YARADANIM! KENDİMİ, İŞİMİ, AŞIMI, EVLADIMI, EVİMİ SANA TESLİM ETTİM. SEN, HER ŞEYİN SAHİBİSİN. KORU BENİ! BENİ YOLUNDAN AYIRMA… SEN TEK KAPIM, MÂLİKİM! YARADANIM, SAHİBİM! TUT ELLERİMDEN RABBİM! SANA LAYIK OLAYIM…
Rabbim mahçup etmesin… Yoldaki Doksan Dokuz Anahtar”